Zero Trust چیست ؟ تحلیل لایه های امنیتی
- مبحث Zero Trust چیست ؟ تحلیل لایه های امنیتی
- احراز هویت و کنترل دسترسی
- تقسیم‌بندی شبکه (Micro-Segmentation)
- نظارت و تحلیل رفتار (Continuous Monitoring & Analytics)
- مدیریت دستگاه‌ها و نقاط انتهایی (Endpoint Security)
- مبحث Zero Trust چیست ؟ در حفاظت از داده‌ها (Data Security)
- بررسی و تأیید مداوم (Continuous Verification)
- خودکارسازی پاسخ به تهدیدات (Automated Threat Response)
- نتیجه‌گیری
مبحث Zero Trust چیست ؟ تحلیل لایه های امنیتی
Zero Trust چیست ؟ (اعتماد صفر) یک مدل امنیتی است که بر اساس این اصل بنا شده که هیچ کاربر یا دستگاهی،
چه در داخل و چه در خارج از شبکه سازمانی، به‌طور پیش‌فرض قابل اعتماد نیست. این رویکرد برخلاف مدل‌های امنیتی سنتی است که فرض می‌کردند تهدیدها معمولاً از خارج شبکه می‌آیند و کاربران و دستگاه‌های داخل شبکه امن هستند.
احراز هویت و کنترل دسترسی
- احراز هویت چندعاملی (MFA): هر کاربر باید هویت خود را از طریق چندین عامل (مانند رمز عبور، اثر انگشت، OTP) تأیید کند.
- مدیریت هویت و دسترسی (IAM): استفاده از ابزارهای IAM برای کنترل دسترسی کاربران به منابع مورد نیاز.
- اصل حداقل دسترسی (Least Privilege Access): کاربران و دستگاه‌ها تنها به آنچه نیاز دارند، دسترسی دارند.
تقسیم‌بندی شبکه (Micro-Segmentation)
در Micro-Segmentation به رویکردی امنیتی اشاره دارد که در آن هر بخش از شبکه به صورت جداگانه محافظت می‌شود
و فرض بر این است که هیچ بخش یا کاربری به‌طور پیش‌فرض قابل‌اعتماد نیست. این مدل، برخلاف معماری‌های سنتی که بر امنیت پیرامونی (Perimeter Security) متکی هستند، نیازمند احراز هویت و تأیید مستمر کاربران و دستگاه‌ها در سراسر شبکه است.
- تقسیم شبکه به بخش‌های کوچک‌تر برای کاهش سطح حمله و محدود کردن حرکت جانبی مهاجمان.
- اعمال سیاست‌های دسترسی بین بخش‌های مختلف برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز.
نظارت و تحلیل رفتار (Continuous Monitoring & Analytics)
Continuous Monitoring & Analytics به معنای نظارت دائمی بر تمام فعالیت‌های شبکه، کاربران، دستگاه‌ها و داده‌ها برای شناسایی تهدیدات و ناهنجاری‌ها در زمان واقعی است. این رویکرد، برخلاف مدل‌های امنیتی سنتی که فقط بر تأیید اولیه کاربران متکی هستند، بر احراز هویت و بررسی مداوم رفتارها تأکید دارد.
- استفاده از SIEM و UEBA برای تحلیل رفتار کاربران و دستگاه‌ها و شناسایی فعالیت‌های غیرعادی.
- ثبت و بررسی لاگ‌های امنیتی برای تحلیل تهدیدات احتمالی.
مدیریت دستگاه‌ها و نقاط انتهایی (Endpoint Security)
Endpoint Security به این اصل متکی است که هیچ دستگاهی (لپ‌تاپ، موبایل، سرور، IoT و غیره) به‌طور پیش‌فرض قابل‌اعتماد نیست و باید به‌صورت مداوم احراز هویت، نظارت و کنترل شود. این مدل، بر خلاف رویکردهای سنتی که تنها بر روی حفاظت محیطی تمرکز دارند، کنترل‌های امنیتی را تا سطح دستگاه‌ها و کاربران گسترش می‌دهد.
- پیاده‌سازی EDR (Endpoint Detection and Response) برای تشخیص تهدیدات در دستگاه‌های کاربر.
- استفاده از ZTA (Zero Trust Agent) برای اطمینان از رعایت سیاست‌های امنیتی در دستگاه‌های مجاز.
مبحث Zero Trust چیست ؟ در حفاظت از داده‌ها (Data Security)
Data Security بر این اصل استوار است که هیچ کاربر، دستگاه یا فرآیندی به‌طور پیش‌فرض قابل‌اعتماد نیست
و دسترسی به داده‌ها باید به‌صورت مداوم احراز هویت، تأیید و کنترل شود. این رویکرد، امنیت داده‌ها را در محیط‌های محلی (On-Premises)، ابری (Cloud) و ترکیبی (Hybrid) تضمین می‌کند.
- رمزگذاری داده‌ها در حالت انتقال و ذخیره‌سازی.
- اعمال DLP (Data Loss Prevention) برای جلوگیری از نشت داده‌های حساس.
بررسی و تأیید مداوم (Continuous Verification)
Continuous Verification به این معنا است که هیچ‌گاه به‌طور کامل به هر کاربر، دستگاه یا فرآیند اعتماد نمی‌شود
و باید به‌طور مداوم در طول زمان احراز هویت، نظارت و تأیید شوند. این رویکرد بر اساس بررسی دائمی رفتار و وضعیت دسترسی استوار است تا هرگونه تهدید داخلی یا خارجی در هر لحظه شناسایی شود و دسترسی‌ها تنها زمانی مجاز باشند که شرایط امنیتی مورد تایید قرار گیرد.
- بررسی دائم سلامت و امنیت دستگاه‌ها و کاربران قبل از اعطای دسترسی.
- تأیید پویا و شرطی بر اساس Context-Aware Access (مانند مکان، نوع دستگاه و سطح ریسک).
خودکارسازی پاسخ به تهدیدات (Automated Threat Response)
Automated Threat Response به این مفهوم است که هیچ‌گاه به هیچ‌یک از کاربران، دستگاه‌ها یا برنامه‌ها به‌طور پیش‌فرض اعتماد نمی‌شود. هرگونه دسترسی باید مستمر بررسی، احراز هویت و نظارت شود. این رویکرد، همراه با پاسخ خودکار به تهدیدات، به‌طور مؤثری تهدیدات داخلی و خارجی را شناسایی کرده و در کوتاه‌ترین زمان ممکن از آن‌ها جلوگیری می‌کند.
- استفاده از SOAR (Security Orchestration, Automation, and Response) برای واکنش سریع به حوادث امنیتی.
- اعمال سیاست‌های امنیتی خودکار برای محدود کردن آسیب در صورت تشخیص نفوذ.
نتیجه‌گیری
مبحث Zero Trust یک رویکرد جامع برای امنیت سایبری است که نیاز به ترکیبی از فناوری‌های امنیتی، سیاست‌های سخت‌گیرانه و نظارت دائمی دارد. با اعمال لایه‌های امنیتی مختلف، این معماری می‌تواند به طور مؤثری از حملات سایبری جلوگیری کرده و امنیت سازمان را تضمین کند.
