آموزش جلوگیری از حملات فیشینگ
- بررسی روش های جلوگیری از حملات فیشینگ
- آموزش و آگاهی‌بخشی به کارکنان
- استفاده از فناوری‌های امنیتی
- آگاهی و استفاده از روش‌های تایید هویت
- مزیا استفاده از این سه پروتکل برای جلوگیری از حملات فیشینگ :
- SPF (Sender Policy Framework) :
- DKIM (DomainKeys Identified Mail) :
- DMARC (Domain-based Message Authentication, Reporting & Conformance) :
- شناسایی و جلوگیری از URL های فیشینگ
- مدیریت حساب‌ها و داده‌ها به دقت
- استفاده از پروتکل‌های امنیتی ایمیل
- کنترل دسترسی به وب‌سایت‌ها و دامنه‌ها
بررسی روش های جلوگیری از حملات فیشینگ
برای جلوگیری از حملات فیشینگ، شرکت‌ها باید یک استراتژی جامع و چندوجهی را پیاده‌سازی کنند که شامل آموزش کارکنان، استفاده از تکنولوژی‌های امنیتی پیشرفته و ایجاد سیاست‌های داخلی باشد. مانور این مقاله بیشتر روی شرکت ها است.
آموزش و آگاهی‌بخشی به کارکنان
- آموزش به‌طور مداوم : یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای جلوگیری از حملات فیشینگ،
آموزش کارکنان به شناسایی ایمیل‌ها و پیام‌های مشکوک است. این آموزش‌ها باید شامل نحوه شناسایی علائم فیشینگ، مثل فرستندگان ناشناس، لینک‌های مشکوک یا درخواست‌های فوری باشد.
- آزمایش‌های فیشینگ : انجام آزمایش‌های شبیه‌سازی فیشینگ در داخل سازمان می‌تواند به کارکنان کمک کند تا با وضعیت‌های واقعی روبرو شوند و واکنش‌های مناسب را یاد بگیرند.
استفاده از فناوری‌های امنیتی
- فیلترهای ایمیل: استفاده از فیلترهای ایمیل برای شناسایی و مسدود کردن ایمیل‌های مشکوک می‌تواند جلوی بسیاری از حملات فیشینگ را بگیرد. این فیلترها می‌توانند ایمیل‌های با محتوا یا فرستندگان مشکوک را شناسایی کنند.
- آنتی‌ویروس و نرم‌افزارهای ضد بدافزار: نصب و به‌روزرسانی منظم نرم‌افزارهای امنیتی می‌تواند از اجرای بدافزارها و کدهای مخرب که ممکن است از طریق ایمیل‌های فیشینگ وارد سیستم شوند، جلوگیری کند.
- سیستم‌های احراز هویت چندعاملی (MFA): استفاده از MFA برای دسترسی به سیستم‌ها و اطلاعات حساس، حتی در صورتی که کاربر به یک ایمیل فیشینگ پاسخ دهد، می‌تواند محافظت اضافی فراهم کند. این فناوری تضمین می‌کند که دسترسی به سیستم‌ها فقط با تایید چندین عامل امنیتی امکان‌پذیر است.
آگاهی و استفاده از روش‌های تایید هویت
- تایید هویت با روش‌های دیگر: کارکنان باید از روش‌های دیگر برای تایید درخواست‌های مشکوک (مثلاً از طریق تماس تلفنی) استفاده کنند، به ویژه زمانی که ایمیلی درخواست اطلاعات حساس یا انتقال پول می‌کند.
- استفاده از DMARC، SPF و DKIM: این تکنولوژی‌ها به شناسایی و جلوگیری از جعل ایمیل‌ها کمک می‌کنند.
DMARC (Domain-based Message Authentication, Reporting, and Conformance) و سایر تکنیک‌های احراز هویت ایمیل می‌توانند به جلوگیری از فیشینگ از طریق جعل ایمیل کمک کنند.
استفاده از DMARC، SPF و DKIM سه روش مهم برای افزایش امنیت ایمیل‌ها و جلوگیری از جعل یا فیشینگ است.
این سه تکنولوژی معمولاً با هم استفاده می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که ایمیل‌هایی که از دامنه شما ارسال می‌شوند، معتبر و امن هستند.
مزیا استفاده از این سه پروتکل برای جلوگیری از حملات فیشینگ :
- جلوگیری از جعل هویت: برای جلوگیری از ارسال ایمیل‌های تقلبی با دامنه شما.
- افزایش اعتبار دامنه: با استفاده از این پروتکل‌ها، اعتبار دامنه شما افزایش می‌یابد و ممکن است در inbox کاربران واقعی نمایش داده شوید.
- کاهش خطر فیشینگ: این سه ابزار کمک می‌کنند تا حملات فیشینگ و اسپم کاهش یابد.
این سه پروتکل معمولاً در کنار هم پیاده‌سازی می‌شوند تا امنیت ایمیل‌ها را به حداکثر برسانند.
اگر شما برای کسب و کار خود نیاز به کمک در این زمینه دارید، خوشحال می‌شوم بیشتر توضیح دهم یا حتی به شما کمک کنم در تنظیمات این پروتکل‌ها.
SPF (Sender Policy Framework) :
این استاندارد به سرورهای دریافت ایمیل اجازه می‌دهد تا بررسی کنند که آیا ایمیل از یک سرور معتبر ارسال شده است یا نه. SPF با استفاده از رکوردهای DNS، مشخص می‌کند که کدام سرورها مجاز به ارسال ایمیل از دامنه شما هستند.
DKIM (DomainKeys Identified Mail) :
DKIM به ایمیل‌ها یک امضا دیجیتال اضافه می‌کند که به گیرنده این امکان را می‌دهد تا بررسی کند که آیا ایمیل تغییر نکرده است و از دامنه مورد نظر ارسال شده. این امضا به‌طور معمول با کلید عمومی و خصوصی انجام می‌شود که در رکوردهای DNS دامنه منتشر می‌شود.
DMARC (Domain-based Message Authentication, Reporting & Conformance) :
DMARC سیاست‌هایی را برای نحوه برخورد با ایمیل‌های نامعتبر (که در SPF یا DKIM معتبر نیستند) تنظیم می‌کند.
همچنین گزارش‌هایی از ایمیل‌های ارسال‌شده و عدم تطابق‌ها ایجاد می‌کند. DMARC می‌تواند از سیاست‌هایی مانند «Rejection» یا «Quarantine» استفاده کند که مشخص می‌کند با ایمیل‌های مشکوک چه کاری باید انجام شود.
شناسایی و جلوگیری از URL های فیشینگ
- آموزش به کارکنان در شناسایی لینک‌های مشکوک: اطمینان حاصل کنید که کارکنان بدانند
که نمی‌توان به لینک‌هایی که از منابع ناشناخته می‌آیند اعتماد کرد. آنها باید قبل از کلیک کردن بر روی لینک‌ها، آدرس URL را به دقت بررسی کنند.
- یکی از راه های جلوگیری از حملات فیشینگ استفاده از ابزارهای شناسایی فیشینگ است: ابزارهایی وجود دارند که به شناسایی و مسدود کردن لینک‌های فیشینگ کمک می‌کنند. این ابزارها می‌توانند در مرورگرها یا سرورهای ایمیل نصب شوند.
مدیریت حساب‌ها و داده‌ها به دقت
- محدود کردن اطلاعات حساس: از کارکنان بخواهید که اطلاعات حساس مانند پسوردها یا شماره‌های کارت اعتباری را از طریق ایمیل یا پیام‌های غیرامن ارسال نکنند.
- نظارت بر حساب‌های ایمیل: نظارت دقیق بر حساب‌های ایمیل شرکت، به ویژه حساب‌های اجرایی یا مدیران، می‌تواند به شناسایی حملات فیشینگ و جلوگیری از آنها کمک کند.
استفاده از پروتکل‌های امنیتی ایمیل
- TLS (Transport Layer Security): استفاده از TLS برای رمزنگاری ارتباطات ایمیل می‌تواند از دسترسی غیرمجاز به محتوای ایمیل‌ها جلوگیری کند و باعث افزایش امنیت ارتباطات شود.
کنترل دسترسی به وب‌سایت‌ها و دامنه‌ها
- بازبینی وب‌سایت‌های شرکتی: اطمینان حاصل کنید که تمامی وب‌سایت‌های شرکت از گواهی SSL برای رمزنگاری استفاده کنند و از HTTPS به جای HTTP استفاده شود تا ارتباطات با سرورهای شرکت ایمن باشند.
- دستگاه‌های مدیریت دامنه: بررسی و مدیریت دامنه‌های اینترنتی به دقت انجام شود تا از سوءاستفاده از دامنه‌های مشابه جلوگیری شود.
با اجرای این اقدامات، شرکت‌ها می‌توانند از خطرات حملات فیشینگ به طور قابل‌توجهی بکاهند و محیطی امن‌تر برای کارکنان و مشتریان خود فراهم کنند.
بسیار عالی